Kardeş Anlaşmazlığı Ve Kardeş Kıskançlığı   

Kıskançlık,  doğal  bir  duygudur  ve  sevilen  kişinn  başkasıyla  paylaşılmak  istenmemesinden  kaynaklanır.Kardeş  kıskançlığının  kaynağında,  her  çocuğun  annesine  ve  babasına  olan  özel  sevgisine  olan  ihtiyacı  ulunmaktadır.Yenidoğan  ebeğin  anneye  olan  fizyolojik  bağımlılığı  nedeniyle  büyük  çocuğa  ayrılan  zaman  dilimi  ve  anneyle  yapılmkta  olan  ortak  etkinlik  ve  oyun  birlikteliği  azalır.

Bu  durum,  bebeğe  karşı  kızgınlık  gibi  duyguların  geliştirilmesine  ya  da  bu  tür  duyguların  ana  babaya  yöneltilmesine  yol  açabilir. Çocuk  kendini  terk  edilmiş,  güvensiz  ve  desteksiz  hissetmeye  başlar.Kaybettiği  ilgiyi  geri  kazanmak  için  bebekleşme  davranışı  gösterebilir.

Çocuğun  kaybettiğini  düşündüğü  statü,  ilgi  ve  sevgiden  kaynaklanan  bu  durum  onu  oldukça  sarsar. Önemli  olan  kardeşi  hakkındaki  duygularını  ifade  edeilmesine  fırsat  verilebilmesidir. Ana  baba,  çocuğun  kardeşi  hakkındaki  olumsuz  duygularını  reddetmek  yerine,  bunları  tanıyıp,  kabul  etmeli,bu  duyguların  kırıcı  ve  yıkıcı  olmayan  bir  şekilde  açığa  çıkmasını  sağlamalıdır.

Kadeşler  arası  rekabet  ve  kıskançlık  her  ailede  görülür. Kıskançlığın  etkileti  çok  yıpratıcı  olabilir. Ancak  hiçbir  çocuk  kardeşini  kıskandığını  kabullunmekten  hoşlanmaz. Kardeş  rekabeti,  çocuklar  arasında  sözlü  ve  fiziksel  saldırganlık  ve  çatışmayla  su  yüzüne  çıkabilir.Okula  başlama  da  olası  bir  rekabet  için  alevlenme  noktası  sayılabilir. Çünkü  bu  durum  kardeşinin  önceki  başarılarının  ve  davranışlarının  değerlendireceği  anlamına  gelebilir.

Anne  baba,  daha  kardeş  dünyaya  gelmeden  büyük  çocuğu  hazırlamalı,  doğum  sonrası  bebeğin  büyütüleilmesi  için  onun  bazı  işlerini  kontrollü  olarak  çocuğa  yaptırmalısır.Ancak  çocuğa  yeni  bir  kardeşin  gelişine  hazırlarken,  onunla  oynayabilecek  bir  kardeşinin  olacağını  söylemek  her  zaman  kıskançlığı  gidermez,  aksine  körükleyebilir. Küçük  bir  çocuk, bu  olayın  hayatına  getireceğideğişiklikleri  algılayabilecek  kadar  deneyimli  ve  olgunlaşmış  değildir.

Çocuğun  ana  babadan  beklediği,  ona  özel  olduğunu  hissettirecek  yaklaşımdır.. Onlar  eşit  sevgiden  çok,  bağımsız  ilgi  ve  özel  olarak  sevilme  özlemi  içindedir. Doğan  bebeğe  rağmen,  annesinin  kendisini  alışverişe,  tiyatroya,  çocuk  bahçesine,  babasının  lunaparka,  maça,  balık  tutmaya  götürdüğünü  gören  çocukönemsendiğini  düşünür  ve  özgüveni  güçlenir.Buna  bağlı  olarak  da  kıskançlık  belirtileri  azalmaya  başlar.

Anne  baba  olarak  kıskançlığı  pekiştirmemek  için   kardeşleri  birbiriyle  kıyaslamak  yerine  aralarındaki  işbirliğini  artırıcı  yönde  etkinliklerde  bulunmak  faydalı olacaktır. Her  çocuğun  zayıf  ve  güçlü  yönleriyle  bir  birey  olduğu, kişisel  yetenek,  özellik  ve  başarılarına  göre  değer  görmeleri  gerektiği  unutulmadan  davranışlar  bu  doğrultuda   düzenlenmelidir.

Sağlıklı bir evlilik geçirmeniz dileğimizle. Aile Psikoloğu.

 Online Destek Hattı : +90 544 724 36 50